Bimagrumab werd in deze studie goed verdragen door mensen met IBM en verbeterde het functioneren volgens de sIFA-score. Echter was er geen meetbaar effect in spierkracht of gelopen afstand binnen zes minuten.
Achtergrond
Bimagrumab is een zogenoemd humaan monoclonaal antilichaam, dat mogelijk gebruikt kan worden om de spiergroei te stimuleren. Het medicijn, dat gemaakt wordt door één enkel menselijk (=humaan) antilichaam te vermenigvuldigen (=monoclonaal) bindt namelijk sterker met bepaalde receptoren op de spieren (Activine II-receptoren) dan natuurlijke groeifactoren zoals myostatine.
Doel
Doel van deze studie was om te testen of Bimagrumab de spierconditie van mensen met IBM kan verbeteren.
Methode
Wereldwijd werden 251 mensen met IBM (waarvan 9 uit het AMC en ook 9 uit het LUMC) iedere 4 weken voor 48 weken lang, behandeld met intraveneus Bimagrumab. De deelnemers werden verdeeld in vier gelijke groepen die doseringen kregen van respectievelijk 10, 3, of 1 mg/kg. Eén groep kreeg een niet-werkend controlemiddel (placebo).
De belangrijkste uitkomstmaat was de afstand die iemand in zes minuten kon lopen (6MWD) aan het einde van de studie (na 52 weken), vergeleken met de afstand die hij aan het begin van de studie kon afleggen. Secundaire uitkomstmaten waren:
- kwantitatieve spierkrachttesten (QMT) van de bovenbeenspier (de quadriceps)
- de sIBM physical functioning assessment (sIFA), de sIBM-score voor gemeten lichamelijk functioneren
- de lean body mass (LBM), het lichaamsgewicht waarbij het pecentage vet niet wordt meegerekend.
Uit veiligheidsoogpunt werden ook bijwerkingen en ernstige bijwerkingen geregistreerd.
Resultaten
De 6MWD nam in 52 weken af met gemiddeld 8,96 m en 10,27 m in respectievelijk de placebogroep en de groep met de laagste dosering Bimagrumab (1 mg/kg). In de 3 mg/kg en de 10 mg/kg-groepen was er een toename van 9,63 m en 8,63 m, respectievelijk. De verschillen tussen placebo en behandeling waren niet statistisch significant. Datzelfde gold ook voor verschillen in de gemeten spierkracht (QMT).
Wel werd aangetoond dat de groep met de hoogste dosering Bimagrumab (10 mg/kg) in 52 weken minder achteruit was gegaan in functioneren (sIFA-score) dan de placebogroep. Dat verschil was statisch significant. Ook leidde Bimagrumab tot een dosisafhankelijke toename van de LBM t.o.v. placebo na 53 weken in de 3 en 10 mg/kg-groepen.
De meest voorkomende bijwerkingen waren diarree en spierkrampen. Ernstige bijwerkingen werden gemeld door een derde van de patiënten in alle subgroepen behalve de 3 mg/kg-groep (dus ook in de placebogroep).
Conclusie
Al met al werd Bimagrumab goed verdragen, vergrootte het de spiermassa en leek er een potentieel effect volgens de sIFA, maar werd de primaire uitkomstmaat, een belangrijk verschil in 6MWD, niet gehaald en was er ook geen verbetering meetbaar in spierkracht.
Het artikel over deze trial is gepubliceerd in Lancet Neurol. 2019 Sep;18(9):834-844.
Engelse titel: A randomized, double blind, placebo-controlled study of Bimagrumab/BYM338 in patients with sporadic inclusion body myositis (RESILIENT) to assess efficacy and safety on physical function, muscle strength and muscle mass.